Kadr przedstawia frontową elewację młyna parowego w Aleksandrowie Kujawskim. Budynek w tym kształcie został wzniesiony w końcu 1923 roku. Wcześniej, młyn znajdował się w mniejszym obiekcie, który spłonął doszczętnie w 1920 roku (na zdjęciu widoczne są starsze, ciemniejsze fragmenty muru, pozostałe po pierwszym obiekcie). Za młynem znajdowała się maszynownia do obsługi kotła parowego i komin odprowadzający spaliny. Założycielem młyna był Jan Hermanowski, który nabył działkę i postawił budynek w 1898 roku. W 1908 roku zakład przeszedł w ręce Hermana Nowera – aleksandrowskiego kupca i spedytora, który po spektakularnej plajcie uciekł latem 1910 roku z Aleksandrowa do jednego z czeskich kurortów. Po ujęciu zbiega, jego majątek został wystawiony na licytację. Młyn w 1912 roku sprzedano współwłaścicielowi Ośna – Maksymiljanowi Czaplińskiemu. W kolejnym roku tenże odsprzedano kupcowi włocławskiemu nazwiskiem Gutman, który zainwestował w obiekt i wraz w spółce z Herszem Przedeckim, prowadzili interes do chwili pożaru w 1920 roku. Po trzech latach, do spółki przyjęto również Majera Żychlińskiego i Chila Majera Czarnego, którzy wspólnymi siłami odbudowali młyn i rozpoczęli przemiał zboża w grudniu 1923 roku. W 1931 roku młyn wydzierżawił aleksandrowski kupiec zbożowy Józef Kamiński, a w 1933 roku dzierżawę otrzymali Jakub Czarny i Mojżesz Birkenfeld. W 1936 roku młyn sprzedano spółce zawiązanej przez Józefa i Mieczysława Atłasów i Icchoka Wolfa Kuperminca, którzy prowadzili interesy do września 1939 roku. W okresie okupacji hitlerowskiej w młynie działała szwalnia, dostarczająca mundury dla armii niemieckiej. W 1945 roku w budynku zorganizowano prowizoryczne więzienie, w której pospiesznie zorganizowana Milicja Obywatelska, przetrzymywała i mordowała osoby narodowości niemieckiej. W 1946 roku budynek przekazano Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”.